Μύρισαν
γιορτή και φαγοπότι και έρχονται κάθε
λογής Μνηστήρες για να διεκδικήσουν
μία θέση δίπλα στην Εξουσία. Φοράνε τα
καλά τους ρούχα και περιφέρονται,
μοστράρουν σε φωτογραφίες, φλυαρούν σε
τηλεοπτικά παράθυρα και υπόσχονται
ότι αυτοί θα είναι οι καλύτεροι
διαχειριστές του θρόνου.
Πολλοί
από αυτούς τους Μνηστήρες γλείφουν με
λόγια πλάνα τα αυτιά των χωρικών. Ο
δύσμοιρος λαός που τρώει τα αποφάγια
των εξουσιαστών του, καλείται να
αποφασίσει το ποιός Μνηστήρας θα του
διαθέσει τα περισσότερα.
Η
φιέστα όμως κρατάει μέχρι να βρούν οι
υποψήφιοι Μνηστήρες μια καρέκλα στην
κορυφή του τραπεζιού και δαγκώσουν γερά
τη πίτα στο τραπέζι της Εξουσίας.
Πρώτο
τους μέλημα να ταΐσουν
τα πιστά τους σκυλιά με τα κόκαλα από
το φαγοπότι τους.
Η
ιστορία, μας έχει δείξει ότι μόνο αν
γκρεμίσει ο λαός τη Βαστίλλη* μπορεί να
διώξει τον κάθε επίδοξο πολιτικό απατεώνα
- Μνηστήρα που τρώει και πίνει το μόχθο
του.
Ο
λαός δεν έχει ανάγκη ούτε από αφέντες ούτε από ψεύτικους θεούς.
Η
πραγματική δύναμη του λαού δε κρύβεται
ούτε στις κάλπες ούτε στους υποψήφιους
Μνηστήρες της Εξουσίας.
Βρίσκεται στο δικό του μυαλό και τα δικά του χέρια.
Μόνο
αν το καταλάβει αυτό ο λαός της Γης θα
μπει στο δικό του Ανάκτορο, θα φάει και
θα πιεί στην υγεία του, και αυτο το
τραπέζι θα είναι μια μεγάλη έφοδος προς
τον ουρανό.
Μαργαρίτα Αργυριάδου, Κίνημα Δεν Πληρώνω
*
Η Βαστίλη ήταν...